Συνάδελφοι,σσες,

 

Χαιρετίζω το 28ο  συνέδριο της ομοσπονδίας μας.

Ένα συνέδριο που πραγματοποιείτε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τα ιδιαίτερα στοιχεία που συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα.

Στοιχεία που για εμάς, τους εργαζόμενους, έχουν κεφαλαιώδη σημασία, αφού αποτελούν το μέλλον και την ελπίδα μας.

Είναι, συνάδελφοι ξεκάθαρο,  και σε συνέχεια της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, ότι και  το ορατό  μέλλον δεν μας επιφυλάσσει εξελίξεις τέτοιες που να διασφαλίζουν τα στοιχειώδη δικαιώματά μας, με πρώτιστο βεβαίως το δικαίωμά μας στην εργασία.

Είναι συνάδελφοι βέβαιο, πως εάν δεν ληφθούν άμεσα σημαντικές αποφάσεις που να αφορούν στην ουσιαστική οικονομική ανάκαμψη, θα εξακολουθήσει να υφίσταται η σημερινή κατάσταση της βαθιάς ύφεσης, που προφανώς πλήττει τις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες της Πατρίδας μας, επιτείνοντας το καθεστώς της ανασφάλειας, της απώλειας του εισοδήματός μας, της παραπέρα διάρρηξης του κοινωνικού ιστού, του συνεχούς ευτελισμού τόσο των εργαζομένων της Πατρίδας μας, όσο όμως και των συνταξιούχων.

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Οι για λαϊκή και μόνο κατανάλωση ισχυρισμοί πως επιτέλους η χώρα βγήκε από τα μνημόνια και μπορεί πια να σταθεί στα «πόδια» της, μόνο ως εμπαιγμός και ειρωνεία απέναντι στο σύνολο του Λαού μας μπορούν να εκληφθούν, όχι μόνο γιατί η «επιτήρηση» και η `επιτροπεία` θα υφίστανται αδιαλείπτως και επισήμως, τουλάχιστον μέχρι το 2060, αλλά κυρίως γιατί εάν δεν αλλάξει το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο τίποτα απολύτως από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες δεν θα έχει νόημα.

 

Συναδέλφισσες,Συνάδελφοι,

 Είναι πλέον ξεκάθαρο, πως  όσα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια των αλλεπάλληλων μνημονίων, ζούμε, αποτελούν, συνθέτουν και υλοποιούν στοχεύσεις και «επιθυμίες» ντόπιων και ξένων κέντρων, για την πλήρη υποταγή εργαζομένων και συνταξιούχων, σε σχέδια που αποσκοπούν στην δημιουργία στην Πατρίδας μας μιας αγοράς με τριτοκοσμικά στοιχεία μιας αγοράς που δεν θα αναγνωρίζει για τον Λαό μας δικαιώματα, παρά μόνο αβάσταχτες υποχρεώσεις.

Είναι γεγονός πως κάθε οικονομική αλλά και κοινωνική πολιτική των χρόνων αυτών, υπηρετεί με τον καλύτερο και «κατάλληλο» τρόπο αυτήν την στόχευση.

Και φυσικά δεν θα μπορούσε αυτή η πολιτική να υπηρετηθεί εάν δεν εύρισκε στα πρόσωπα των «Πολιτικών» μας τους κατάλληλους υπηρέτες της.

 

Συναδέλφισσες,Συνάδελφοι,

Αποτελεί υποχρέωση και καθήκον των εργαζομένων, σε σύμπλευση με το σύνολο των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται βάναυσα από αυτήν την οικονομική και κοινωνική πολιτική, να αντισταθούν και να την Ανατρέψουν.

Είμαστε, ως εργαζόμενοι εκ των πραγμάτων στην πρωτοπορία αυτής της προσπάθειας.

Μαζί με τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους, τους κοινωνικά αδύνατους, αλλά κυρίως μαζί με τους Άνεργους της Πατρίδας μας, οφείλουμε και πρέπει να αγωνιστούμε, -πράγμα που δεν έχουμε πράξει όπως πρέπει, -για να δημιουργηθεί, επιτέλους, το κοινωνικό μέτωπο που απαιτείται, για την ανατροπή των πολιτικών και «Πολιτικών» που μας έχουν εξαθλιώσει.

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Και στο προηγούμενο συνέδριό μας, διεξοδικά είχαμε αναφερθεί στα προβλήματα του κλάδου μας, ως μέρος άλλωστε, της ευρύτερης οικονομικής πολιτικής.

Προβλήματα, που όλοι ζούμε, έχουν συρρικνώσει τον κλάδο σε πολύ μεγάλο βαθμό, αφού είναι γνωστό πως, επί της ουσίας, ο κατασκευαστικός τομέας στη Πατρίδα μας έχει υποστεί τεράστια καθίζηση.

Και αποτελεί προφανώς παράδοξο, ο κλάδος που επί σειρά ετών αποτελούσε την ατμομηχανή της οικονομίας μας, να είναι σήμερα ουσιαστικά υπό διωγμό.

Φυσικά, αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να έχει την εξήγησή του, στις «αγωνιώδεις» προσπάθειες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που οδήγησε την Χώρα στη πτώχευση: Nα χτυπήσει πρωτίστως το πιο υγιή και παραγωγικό κλάδο της οικονομίας, πράγμα που τελικώς κατάφερε.

Είναι γεγονός πιά πως οι δημόσιες επενδύσεις είναι εντελώς ανύπαρκτες, ενώ οι ιδιωτικές επενδύσεις στο κατασκευαστικό τομέα, σκόπιμα χτυπήθηκαν με σειρά αντιπαραγωγικών μέτρων: ΕΝΦΙΑ, απομείωση των αξιών των ακινήτων και μια σειρά άλλων, προκειμένου να οδηγηθεί ο κλάδος σε αυτή την κατάληξη.

Εμείς ως Ομοσπονδία, αλλά κυρίως Εμείς, ως εργαζόμενοι στον κλάδο, οφείλουμε να δίνουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα μας, να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, έτσι ώστε ο κλάδος να παραμείνει ζωντανός και υγιής, ελπίζοντας πως σύντομα θα ανακάμψει.

Φυσικά η προσπάθεια αυτή απαιτεί τη συνεργασία μας με τους Τσιμεντοβιομήχανους, στη βάση πάντα της επίτευξης του κοινού στόχου.

Ενός στόχου όμως που απαιτεί σεβασμό του ενός απέναντι στον άλλο.

Που απαιτεί την αναγνώριση των διαχρονικών προσπαθειών (προσπάθειες που τόσο εύγλωτα εμείς αποδείξαμε ότι καταβάλλουμε, ανατρέποντας ακόμη και αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου) και τις αναγκαιότητες που μας χαρακτηρίζουν.

Που απαιτεί τη συναίνεση σε μείζονα ζητήματα όπως για εμάς είναι η διασφάλιση των στοιχειωδών προϋποθέσεων επιβίωσης μας.

Που απαιτεί την άμεση υπογραφή της συλλογικής μας σύμβασης για το 2018 που περίεργα κωλυσιεργεί εκ μέρους της εργοδοτικής πλευράς, δημιουργώντας εύλογα ερωτηματικά για αυτήν την κωλυσιεργία.

Θέλουμε να πιστεύουμε, στον βαθμό που η συναίνεση με τους εργοδότες μας αποτελεί κοινό τόπο, πως δεν χωρούν σκοπιμότητες και τερτίπια στην ύψιστη διαδικασία της ομοσπονδίας που είναι η υπογραφή της ΣΣΕ.

Θέλουμε λοιπόν να πιστεύουμε πως άμεσα οι Τσιμεντοβιομήχανοι θα συνηγορήσουν στην υπογραφή της αποδεικνύοντας πως αναγνωρίζουν την τεράστια συνεισφορά και προσπάθεια των εργαζομένων στις δυσκολίες των τελευταίων χρόνων.

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Το απερχόμενο Δ.Σ. στα πλαίσια των αντικειμενικών συνθηκών που επικρατούν τόσο στον κλάδο, όσο όμως και στην Πατρίδα μας γενικότερα προσπάθησε και σε σημαντικό βαθμό εκτιμούμε ότι το πέτυχε, να σταθεί άξιο της εμπιστοσύνης των εργαζομένων.

Η υπογραφή της ΣΣΕ για το 2016-2017 διασφάλισε τα κεκτημένα μας.

Οι παρεμβάσεις μας σε κάθε περίπτωση που αυτό ήταν αναγκαίο δημιούργησαν το αίσθημα της ασφάλειας στους εργαζόμενους.

Οι συνεχείς προσπάθειές μας ιδιαίτερα στον τομέα της Υγιεινής και της Ασφάλειας, αποτελούσαν και αποτελούν τη βάση κάθε ενέργειας που στόχο έχει την πλήρη, κατά το δυνατόν, εξάλειψη των ατυχημάτων στους χώρους δουλειάς.

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Δεν είμαστε σήμερα εδώ για να σας πούμε πως λύθηκαν όλα μας τα προβλήματα.

Πως αντιμετωπίστηκαν όλα τα ζητήματα που μας αφορούσαν.

Πως έγιναν όλα τέλεια.

Πως δεν υπήρξαν λάθη και παραλείψεις.

Η Ομοσπονδία, όπως και κάθε συνδικαλιστικό όργανο, το ξέρετε, υφίσταται τις επιρροές και επιδράσεις της εποχής.

Είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων,  να λάβουμε υπ όψιν μας κάθε παράγοντα που συνθέτει την  σημερινή δύσκολη πραγματικότητα, διαμορφώνοντας τις επιλογές μας, με γνώμονα πάντα το συμφέρον των εργαζομένων που εκπροσωπούμε.

Αυτό αποτέλεσε και πρέπει να αποτελεί και για την νέα διοίκηση το κυρίαρχο στοιχείο της δράσης της.

Για εμάς, το σημαντικό ήταν και είναι σε μια εποχή που το Εργατικό Κίνημα δυστυχώς αναμετράται με τεράστιες και πρωτόγνωρες προκλήσεις, να βοηθήσουμε να σταθεί όρθιο, ως το έσχατο ανάχωμα απέναντι σε όσους με αναλγησία υπηρετούν το στόχο της εξαθλίωσής μας.

 

Αυτό πιστεύουμε ότι το Πετύχαμε.

 

Αυτό ευχόμαστε να πετύχει και η νέα Διοίκηση.

 

Αυτό ας αποτελεί την Δέσμευση ΟΛΩΝ μας.

 

Κατεβάστε το αρχείο εδώ.